fr

VOORBEREIDING

OP DE WANDELING

___
Vertrekpunt
Sint-Ermelindiskerk, Sint Ermelindissstraat 3320 Meldert
Informatie
  • De wandelpaden zijn niet geschikt voor rolstoelgebruikers.
  • Honden welkom, aan de leiband.
  • Laarzen of stevige stapschoenen aanbevolen.

Het Mekka van de Mene-Jordaanvallei

  • Tijd 90 min.
  • Moeilijkheid **
  • Afstand 9 km
Belgische kaart

IN PARTNERSCHAP MET :

Je start aan de kerk van Meldert, die is opgetrokken in de plaatselijke Gobertangesteen. Miljoenen jaren geleden werd de streek herhaaldelijk overspoeld door zeeën die zich telkens weer terugtrokken. De zeeën lieten een pakket van afzettingen achter dat op verscheidene plaatsen in Hoegaarden aan de oppervlakte komt. De kalksteenhoudende zandsteenbanken worden ‘Gobertangesteen’ genoemd. Op de bodem groeien verschillende zeldzame kalkminnende planten als bijenorchis, bleek bosvogeltje en bosrank.
 
Via de klaphekjes kan je hier het natuurgebied verkennen. Pony’s en runderen steken er grazend een handje toe en creëren een gevarieerd landschap met een mozaïek van bosopslag, riet- en moerasruigten en open grasland. Even verderop vloeien de Mene en de Jordaan samen. Tussen Meldert en Hoksem kan de Molenbeek opnieuw vrij meanderen en is het de mooiste beek van de streek. 

gras, weide, groen, bloemen, paars

Wanneer je Hoksem binnenwandelt, neem je links ter hoogte van huisnummer 27 een smal paadje tussen twee huizen. Hier maak je kennis met het project ‘Graan voor Gorzen’. Natuurpunt Velpe-Mene beheert in de streek een vijftiental akkers die deels braak liggen en deels ingezaaid worden met graan. Met dit pioniersproject beschermen we zeldzame akkersoorten. Het graan blijft tot na de winter op de akkers en vormt een rijk gedekte tafel voor zaadetende vogels zoals de geelgors, de grauwe gors, ringmussen en verschillende soorten vinken. De grauwe gors en de geelgors houden van de ruige bermen en verhevenheden in het landschap die ze als uitkijk- en zangpost gebruiken. Ideaal daarvoor zijn struiken langs akkerranden, weipalen en hoge kruidachtige gewassen. Tegelijk zijn de natuurakkers van groot belang voor bedreigde akkerplanten als groot spiegelklokje, blauw walstro, spiesbladleeuwebek en kleine wolfsmelk. 

vogel, geel

Via de toegangspoort van Meldertbos volg  je de dreef tot aan het kasteel, vanwaar nog enkele kronkelende paadjes je verder door het park leiden. Stel dat je terug zou gaan in de tijd, naar de achttiende eeuw, dan zou je hier een lappendeken van weiden, hooilanden, akkers, bos en boomgaarden zien. Rond het kasteel van toen lag een eilandtuin omgeven door een gracht en een grote boomgaard. In de negentiende eeuw werd het een Engels landschapspark, een van de buitenwereld afgesloten paradijs, waar zichtassen, hagen en bomenrijen een idyllische en verrassende sfeer creëerden.
Bomengroepen vormden een belangrijke blikvanger. Op drie plaatsen in het park duiken twaalf bruine beuken op, ook wel ‘Twaalf Apostelen’, die volgens de streekeigen traditie in een ovaal werden aangeplant. Het kasteel ziet er helemaal anders uit: het is verbouwd in neogotische stijl.
 
In de twintigste eeuw moeten romantische natuurnabootsingen het afleggen tegen de regelmatig geordende moderne tuin, waarin een strakke vormgeving wordt gecombineerd met pittoreske elementen. Het hele arsenaal van de klassieke Franse tuinaanleg kwam er aan te pas: een geometrisch netwerk van driehoeken en rechthoeken, hellende vlakken, trappen, haagjes, buxus- of taxuskegels. Rond 1950 is het landschapsbeheer in Meldertbos quasi volledig stilgevallen. De graslanden naast de vijvers zijn met populieren beplant. Het domein ging Meldertbos heten. Het park is ingeslapen, de natuur nam over. Voorjaarsflora breidt sterk uit en er komen ook zeldzame bosvogels broeden. Als je ‘s avonds goed luistert, hoor je de roep van de bosuil tot ver buiten Meldertbos. 

bomen, gras, kasteel

___
Deel je foto’s met ons